Land schildpadden

Schildpadden in de Apenhof

In de Apenhof zaten naast de Geelwang en de Roodwang schildpadden ook Carolina schildpadden en sporenschildpadden.

Carolina schildpad (Terrapene carolina)

De Carolina schildpad of gewone doosschildpad is een soort uit de familie Emydidae  Deze soort schildpad wordt ongeveer 20 centimeter. De Caroline schildpad komt voor in heel Noord Amerika en Mexico. De Caroline schildpad houdt van verschillende landschapstypen, zoals open plekken bij het water, maar ook ruige en kale streken zoals dichtbegroeide bossen. Het voedsel van deze schildpad bestaat uit bloemen, vruchten, insecten, kleine knaagdieren, bessen en paddenstoelen.

De naam van de Carolina schildpad of doosschildpad is afgeleid uit de scharnieren delen van de buikschild die het dier dicht kan klappen wanneer er gevaar dreigt. Hierdoor is het voor de vijand van de schildpad moeilijk om de schildpad te krijgen.

De schildpad heeft op het schild een kleine gele lijnentekening die een stervorming patroon kunnen hebben of een dunne lijnen patroon, het schild is verder donkerbruin met zwart. De kop van de schildpad is zwart en ze hebben relatief grote oranje ogen. De buik van de schildpad is geel en het schild heeft een bolhoudachtig uiterlijk doordat de schildrand ver door loopt.

Sporenschildpad (Geochelone sulcata)

De sporenschildpad is een van de grootste op land levende schildpad, ze kunnen tot 100 kg wegen en 80 à 85 cm lang worden. Ze komen uit het westelijke Afrikaanse Sahelzone tot het oostelijke van Soedan. De sporenschildpad worden extreem groot en zwaar en is bijzonder sterk en daarom niet geschikt voor een klein terrarium, tenzij een tochtvrij 25-30°C ruimte gebruikt wordt voor de sporenschildpad. Op de dijen van de sporenschildpadden zijn twee of drie vergrote beenplaten te zien.

Het verschil tussen de mannetjes en de vrouwtjes is dat de mannetjes een langere en aan de schildkant dikkere staart hebben dan de vrouwtjes en ze hebben een holler buikschild. De schildpadden zijn bij een gewicht van 15-20 kg geslachtsrijp en tijdens de paring maken de mannetjes een geluid wat lijkt op het geluid van een ezel. De vrouwtjes leggen maximaal drie keer per jaar 30 eieren, het uitkomen van deze eieren duurt erg lang. Afhankelijk van de temperatuur en de conditie duurt het drie tot vijf maanden.

Landschildpad (Testudinidae)

Er zaten in de Apenhof een aantal landschildpadden. De landschildpadden leven in het wild nog in het Morengebergte in frankrijk, ook wel Massif des Maures genoemd, dit ligt net boven St. Tropez.

Een aantal soorten landschildpadden zijn echte grazers en leven voornamelijk van grassen, deze soorten hebben een trage motoriek en stofwisseling, maar deze soorten kunnen erg oud worden. Er zijn veel water- en moerasschildpadden die ook voornamelijk planten eten. Nederland en België heeft geen enkele landschildpad, de meest bekende Europeese soort is de Griekse Landschildpad (Testudo hermanni), die steeds zeldzamer wordt.

Landschildpadden kunnen erg groot en zwaar worden, de bekenste landschildpad is in 2006 op 255 jarige leeftijd gestorven.

De landschildpadden baden wel eens, maar zullen vrijwel nooit zwemmen, hiermee verschillen ze van de water- en moerasschildpadden. Hierdoor hebben ze geen gestroomlijnd schild nodig. Het schild is meestal erg hard en bol van vorm, de landschildpadden zouden zelfs kunnen verdrinken wanneer ze in te diep water terecht komen. De water- en moerasschildpadden hebben een zachter en lichter schild dat veel platter en gestroomlijnder is. De meeste landschildpadden leven voornamelijk van planten, sommige eten ook wel aas. Hiermee verschillen ze ook van de water- en landschildpadden.

In de Apenhof

In de Apenhof zaten de schildpadden in een kas waar ze voldoende ruimte hadden om te leven. Sinds de komst van deze schildpadden naar de Apenhof zijn ze erg gegroeid. In het begin wilde ze niet meer eten, waren ze erg mager en hadden ze kalkgebrek. Na een tijd bij de Apenhof te zijn ging het goed met ze en zijn ze een stuk zwaarder geworden. Waardoor ze geschikt waren om uit te plaatsten naar een erkende dierentuin. De Carolina schildpadden eten kleine knaagdieren zoals muizen. Ze krijgen hun groenten met kalk bestrooid ook regelmatig muizen. Ook wordt hun dieet verijkt met kattenvoer wat ze graag eten.

Helaas worden nog steeds schildpadden impulsief gekocht zonder er echt bij na te denken wat er allemaal bij komt kijken om een schildpad te verzorgen. In een dierenwinkel worden ze vaak aangeboden als kleine schildpadjes ten grote van een postzegel zonder dat ze er bij vertellen dat ze enorm groot kunnen worden. Op ten duur gaat een schildpad vervelen bij mensen of worden de kosten te hoog of is er geen vakantie oppas. Hierdoor worden er vaak schildpadden in sloten gevonden waar ze niet horen. In de Apenhof zaten een groot aantal Roodwang en Geelwang schildpadden, deze schildpadden worden vaak ‘gevonden’. We hopen dat mensen beseffen dat deze mooie dieren niet zomaar in een sloot achtergelaten kunnen worden.

Inmiddels zijn alle schildpadden uitgeplaatst naar erkende dierentuinen.