Witvoorhoofd amazone Bebi is niet langer onder ons. Op 31 augustus jl. hebben we hem moeten laten inslapen 💔

Bebi leefde bijna twintig jaar in de Apenhof. Ondanks zijn moeilijke start is het toch gelukt een geschikt maatje voor hem te vinden: Kiwi. Ze beleefden mooie jaren samen. Alhoewel Bebi vrij schuw bleef vermaakte hij zich en genoot hij van het buiten zijn, en zijn favoriete fruit, appel.

Tot Bebi in juni last van zijn oog kreeg. Het was duidelijk dat hij er veel pijn aan had.  Tijdens een medische check bleek dat hij zijn hoornvlies beschadigd had. Het oog werd behandeld en even leek het wat beter te gaan.

Kort geleden ging het steeds slechter met Bebi. Bebi at en dronk nauwelijks en was erg verzwakt. Tijdens een onderzoek door onze dierenarts bleek dat we niets meer voor hem konden betekenen. Om de witvoorhoofd amazone verder lijden te besparen, hebben we hem laten inslapen.

Bebi heeft bijna 20 jaar bij de Apenhof gezeten. Normaal gesproken proberen we dieren altijd te herplaatsen. Omdat Bebi diverse gedragsproblemen had, was het beter voor hem om bij de Apenhof te blijven, waar hij de juiste verzorging kon krijgen. Wij gaan Bebi ontzettend missen, maar zijn ontzettend trots en blij dat we hem bij de Apenhof een mooi dierenleven hebben kunnen geven. Hij heeft voor altijd een speciaal plekje in ons hart.

Bebi is 21 jaar geworden.  Lieve Bebi, rust zacht.

Lekker samen knuffelen.

Al heel wat jaartjes vormen Boyke en Lorre een stel. Zij zijn zo ontzettend lief voor elkaar. Daarin tegen zijn ze voor de vrijwilligers een stuk minder lief. Samen kunnen Boyke ( wat overigens een vrouwtje is) en Lorre tijdens het voeren en schoonmaken nog wel eens proberen uit te halen. Het is altijd weer een “kat en muis spel”. Maar met een beetje geduld komt het goed.

Het verliefde stel deelt heel veel. Zo pakt Lorre als eerste het fruit en krijgt Boyke meestal wel een hapje mee. Behalve als Lorre banaan heeft. Dat wordt echt niet gedeeld. Ze slapen altijd heel dichtbij elkaar. Beiden hebben ze dan hun snaveltje in de veren op hun rug verstopt. Helaas lukt het niet om dit op de foto vast te leggen want zodra zij een van de vrijwilligers horen beginnen zij zich direct uit te schudden.

Hopelijk blijven zij nog heel wat jaartjes verliefd en dichtbij elkaar slapen.

Lorre eet zijn fruit graag uit het “vuistje”.

Het is altijd weer mooi om te zien hoe hij dat vasthoud. Zelfs op een dunne tak lukt het de papegaaien met gemak om te eten, al vindt Lorre zo`n brede plank wel lekker om zijn fruit op te eten, hij zit liever op een tak om zijn middag dutje te doen.

Samen met vriendje Boyke zitten ze s nachts lekker tegen elkaar aan in hun binnen verblijven. Het zijn echt vriendjes voor het leven. Zelfs het fruit delen ze samen.

Het is weer aardbeien tijd. De papegaaien genieten weer volop van de aardbeien van de eigen grond. Vooral bij Pake het witvoorhoofdje kun je aan zijn snavel goed zien dat hij genoten heeft. Zijn snaveltje is helemaal rood. Over een tijdje zijn de pruimen en appels rijp. Dan genieten ze weer van andere vruchten.

Vandaag is het weer Valentijnsdag. Een dag waarop we de liefde vieren. Voor ons als vrijwilligers ook een dag waarop we weer extra stil staan bij de dieren die geen enkele liefde kennen en ontvangen. En helaas zijn er nog vele dieren die dit ervaren.

Veel van de papegaaien bij De Apenhof hebben een vreselijk verleden en moesten jarenlang in eenzaamheid en zonder liefde leven. Sommige dieren zijn voor altijd beschadigd door hun vreselijke verleden. Zij hebben blijvend extra zorg en liefde nodig, die we ze dankzij de steun van onze donateurs en vrienden kunnen geven.  Bij de Apenhof doen we er alles aan om de papegaaien een liefdevol leven te geven. Zo proberen we een maatje binnen de Apenhof te vinden zodat ze liefde krijgen van hun soortgenoten. Dit is vaak een lange weg. De meeste papegaaien kennen geen soortgenoten. Maar wij geven niet op. Vindt u ook niet dat ieder dier liefdevolle verzorging verdient?

Door Uw steun kunnen de vrijwilligers bij de Apenhof hun liefdevolle werk blijven uitvoeren. Mogen de papegaaien ook op uw liefde rekenen? Met een donatie kunt u ervoor zorgen dat de dieren de liefde krijgen die ze zo verdienen. Want alleen met hulp van mensen zoals u kunnen wij papegaaien opvangen.

U kunt met uw( eenmalige) donatie naar keuze overmaken op rekeningnummer NL 34 INGB 0003 6698 88  t.a.v. de Apenhof.

Ik wens u, ook namens de papegaaien, alle liefde toe! Hartelijk dank voor uw betrokkenheid.

Anita Brouwer-Venema.

Vandaag is het ‘Blue Monday’, de dag die ook wel bekend staat als de meest deprimerende dag van het jaar. Soms is de vrolijkheid ver te zoeken, vooral als je denkt aan de vele (huis) dieren die dringend hulp nodig hebben en het hele jaar onder deprimerende omstandigheden moeten leven. De Apenhof zet zich in voor de papegaaien , en zorgen ervoor dat zij een betere toekomst krijgen.

Vandaag hebben de vrijwilligers weer het nodige (sloop) speelgoed gemaakt. Vooral Boris de grote kaketoe is daar super blij mee. Binnen 2 weken vindt je alleen nog maar houtsnippers en een leeg touw terug. Door onze inzet hebben de papegaaien die verblijven in de Apenhof niets gemerkt van ‘Blue Monday’. Zolang zij hun natje en droogje maar krijgen vinden zij het best. En als ze dan ook weer verwent worden met nieuw speelgoed, hoor je ze alleen gezellig kwebbelen.

Met uw steun kunnen wij de dieren in ons opvangcentrum liefdevol verzorgen. Mogen de papegaaien in 2023 ook weer op Uw steun rekenen?

U kunt Uw gift overmaken op rekeningnummer NL34 INGB 0003 6698 88 t.n.v. De Apenhof.

2022 was voor De Apenhof een jaar vol bijzondere momenten. 

Zo  hebben we weer voor talloze exotische vogels in nood het verschil kunnen maken. Voordat we terugblikken op dit bijzondere jaar, willen wij u graag hartelijk bedanken voor uw betrokkenheid. Want wat zijn we dankbaar en trots op wat we het afgelopen jaar hebben bereikt. Zonder de trouwe steun van onze donateurs was dit niet mogelijk geweest!

Wat betreft de gezondheid van de dieren hebben we het afgelopen jaar weinig te klagen gehad. Gelukkig hebben we het afgelopen jaar de dierenarts niet nodig gehad. De veel al oudere papegaaien doen het goed. Toch vrezen wij dat we de komende jaren wel wat papegaaien zullen verliezen. Ze zijn geen van allen piepjong meer en aan alles wat leeft komt eenmaal een einde. Maar we weten ook dat papegaaien heel oud kunnen worden.  Gelukkig hebben we in 2022  geen dieren verloren en blijven we ons best doen voor een beter en gelukkig leven .

Ook zijn wij als onbetaalde vrijwilligers in 2022 bezig geweest met het verduurzamen van de Apenhof. Enkele oude verblijven zijn afgebroken en de bestaande verblijven aangepakt. In 2023 staan er nog enkele grootse verduurzamingsplannen in de planning.

U zult, net als wij, ongetwijfeld ook gemerkt hebben dat de prijzen van groenten en fruit de pan uit rijzen. Wij voeren de papegaaien pellet, noten, zaden, verse groentes en fruit. Mede dankzij enkele belangrijke sponsors hebben wij het hoofd boven water kunnen houden. Maar het zou fijn zijn als we wat nieuwe donateurs erbij krijgen want die brengen het grootste deel in het laatje. Wilt u ook in 2023 weer een goed woordje voor ons doen bij vrienden en familie?

Met uw steun kunnen wij de dieren in ons opvangcentrum liefdevol blijven verzorgen. Mogen de papegaaien in 2023 ook weer op Uw steun rekenen?

U kunt Uw gift overmaken op rekeningnummer NL34 INGB 0003 6698 88 t.n.v. De Apenhof.

Namens alle dieren en vrijwilligers wensen wij u hele fijne dagen en een gezond, gelukkig en liefdevol 2023.

Wij stellen aan u voor: Loritta

In deze rubriek willen wij elke keer een of twee papegaaien in het zonnetje zetten en hem of haar aan u voorstellen.

Deze keer is dat onze oude Loritta, een Geelvoorhoofd Amazone papegaai.

Herkomst en uiterlijk

De Amazone papegaai is te verdelen in zo’n 27 ondersoorten. De Geelvoorhoofd Amazone is voornamelijk groen van kleur. Zoals de naam van deze amazone al zegt is het voorhoofd, de teugels en de schedel geel. De rand van zijn vleugels zijn rood van kleur.  De buitenste staartveren zijn bij de aanzet rood. En heeft een witte ring rond zijn oog.

De wetenschappelijke naam voor Loritta is Amazona Ochrocephala.

De Geelvoorhoofd Amazone komt voornamelijk voor in Zuid- en Centraal Colombia, Venezuela, Guyana, Suriname tot aan Noord-Brazilië en op het eiland Trinidad. Het klimaat is erg verschillend en gaat van een warm woestijnklimaat, een warm steppeklimaat naar een warm zeeklimaat.

Het belangrijkste doel van een Amazone is: deel uitmaken van een familie en voedsel zoeken. Ze slapen samen, eten samen en vliegen samen. Een groep papegaaien bestaat uit veel paren mannetje en vrouwtje. Hun natuurlijk voedsel bestaat zoals bij de meeste papegaaien uit zaden en vruchten. Verder houden ze ook van delen van planten en ze pakken wel eens een insect (vooral tijdens de nestperiode). In gevangenschap kunnen ze een zaadmengsel of pellets krijgen, én veel vers fruit en groente en de organische eiwitten kunnen door hardgekookt ei vervangen worden.

Amazones hebben een redelijk goede verhouding tot water en vinden het meestal erg fijn om te douchen of te badderen. Het zijn aantrekkelijke, vriendelijke vogels die iedereen willen laten zien hoe veel geluiden ze al hebben geleerd te imiteren en ze zijn absoluut niet verlegen.

Een Geelvoorhoofd Amazone word gemiddeld zo’n 38 centimeter lang en weegt tussen de 350 en 450 gram. Een Amazone papegaai kan bij een goede verzorging en voeding zo’n 70 jaar oud worden. Velen halen dat helaas niet. De levensverwachting is zo tussen de 40 en 50 jaar.

Leven in de Apenhof

Loritta woont al ruim 5 jaar in de Apenhof. Voor zij bij de Apenhof kwam heeft zij ruim 25 jaar bij haar vorige eigenaar gewoond en daarvoor zo’n 20 jaar bij andere dierenvrienden. De laatste eigenaar moest haar wegdoen omdat zij te weinig aandacht voor haar had en Loritta haar, sinds het overlijden van de echtgenoot, beet. Mede om die reden moest zij in haar kooi blijven en kwam zo bij de Apenhof terecht.

Loritta is een eigenzinnige dame met een pittig karakter. Zij laat zich niks aanleunen. Wat zij niet wil gaat ook niet gebeuren. Heerlijk zo’n karaktertje. Als een van de vrijwilligsters haar voer en waterbakje wil pakken uit haar verblijf of deze wil schoonmaken en Loritta wil dit niet dan zal zij de vrijwilligster proberen aan te vallen en te bijten. Alleen bij Anita doet zij dit niet.

Loritta eet net als alle andere papegaaien pellets, zaden en noten. Daar waar de meeste papegaaien niet echt gek zijn op pellet, vindt zij het heerlijk. Groente en fruit kan haar echt niet bekoren. Wat wij haar ook aanbieden, zij eet het niet. Wij blijven toch op zoek naar iets wat zij wel lekker vind en door haar groente en fruit aan te blijven bieden hopen wij dat ze het ooit wel wil eten. Een gekookt eitje gaat er zo af en toe wel in.

Het is ons niet gelukt om een geschikte partner te vinden binnen de Apenhof en gezien haar leeftijd laten we het zo. Het is dan ook een dame die al behoorlijk op leeftijd is. Zij moet inmiddels zo ongeveer 50 jaar oud zijn. Wij hebben haar bij meerdere amazones geïntroduceerd, maar Loritta heeft geen zin (meer) in een maatje. Ook dan proberen wij het voor de papegaaien op een andere

manier zo gezellig en aangenaam mogelijk te maken.

Loritta zit in een wat kleinere verblijf omdat zij zich in een groot verblijf niet meer veilig voelt. Ze staat wat minder stevig op haar pootjes en als zij zich uitschud houdt zij zich vast aan de tralies van haar verblijf zodat zij niet van haar zitstok af kan vallen.

Loritta wil, zeker sinds zij in dit verblijf zit, het liefst de hele dag aangehaald worden. Zodra Anita langs het verblijf loopt haakt zij haar snavel aan de tralies en begint te roepen “ja ja ja”. Als Anita haar aait over haar koppie begint ze zachtjes te kreunen. Maar wij kunnen haar niet de hele dag vermaken en met de aangeboden kooiverrijking maken we haar echt niet blij dus zochten we naar een plekje waar zij wat te zien heeft.

Omdat Loritta in een verrijdbaar verblijf zit konden de vrijwilligers haar verblijf neerzetten waar ze willen en zo uitproberen waar Loritta het het beste naar haar zin heeft.

Eerst heeft zij een tijdje tegenover Lobbes, de blauw gele ara, gestaan. Loritta vond dat reuze gezellig, maar Lobbes vond het helemaal niets. Lobbes begon zijn veren af te bijten, dus na een paar weken moest er een ander plekje voor Loritta gezocht worden. We merkten dat Loritta telkens reageerde op het geluid van de Snotjong . Als Snotjong geluid maakte deed Loritta hetzelfde terug. Sinds het overlijden van zijn partner zit Snotjong ook alleen en een maatje is er op dit moment niet. Dus werd het verblijf verplaatst en tegenover Snotjong gezet. Pake, die naast Snotjong verblijft, was nogal schuw maar wel nieuwsgierig naar wat Loritta deed. Als Anita met Loritta aan het kroelen was hoorde zij Pake gezellig brabbelen. Na een paar weken wilde ook Pake voorzichtig aangehaald worden. Zij staan nu al weer enkele maanden tegenover elkaar en hebben het reuze gezellig. Met z’n drieën kwebbelen zij wat af. Op deze manier kunnen 3 papegaaien die niet samen in 1 verblijf kunnen huizen toch genieten van hun oude dag en is het dus een win-win situatie. We hopen dat ze nog lang van elkaars gezelschap mogen genieten.

Gert Brouwer.

Dit jaar werden de vrijwilligers rond 5 december verrast door een anonieme dierenvriend. Zij bracht een krat vol papegaaienvoer. De papegaaien kunnen weer lekker smullen.

Heel hartelijk bedankt.