Grijze Roodstaart Papegaaien in de Apenhof

In deze rubriek willen wij elke keer een of twee papegaaien in het zonnetje zetten en hem of haar aan u voorstellen.

Deze keer is dat onze Grijze roodstaart Frits

In de Apenhof zitten meerder Grijze Roodstaart Papegaaien. Net als andere papegaaisoorten, kan de Grijze Roodstaart Papegaai erg oud worden. Als de papegaai goed verzorgd wordt, kan hij wel 70 jaar of ouder worden. Onder de Grijze Roodstaart Papegaaien zijn twee verschillende ondersoorten:

1.Psittacus erithacus erithacus (Grijze Roodstaart Papegaai)

2.Psittacus erithacus timneh (Timneh Grijze Roodstaart Papegaai).

Het verschil tussen deze twee is vrij groot, al zien de meeste het niet in 1 oogopslag. De Kongo Grijze Roodstaart kent iedereen . Deze heeft een zwarte snavel en een lichtgrijze kleur met een felle rode staart. De Timneh Grijze Roodstaart heeft een witte bovensnavel en is donkergrijs met een donkerrode, bijna zwarte staart.

In de natuur komen de Grijze Roodstaart Papegaaien in West- tot Centraal-Afrika voor. Ze komen overwegend in het laagland regenwoud voor, maar ook aan bosranden en in plantages en bergbossen.  Ze leven vooral in de hoge bomen aan de randen van de wouden. Buiten de broedtijd leven ze in grote groepen bij elkaar en ’s avonds keren de vogels, vaak onder luidt gekrijs, terug naar de bomen. Bij het onderling contact tussen de vogels spelen de fel rode staart en de heldere stem een belangrijke rol.

De broedtijd

In de broedtijd leven ze paarsgewijs in de hoge bomen. De broedtijd varieert en dit is afhankelijk van waar de papegaaien leven. In Uganda is dit van juli tot september, in Kongo vanaf begin augustus terwijl ze in Libië rond april broeden.

In de broedtijd vertonen de mannetjes een duidelijk baltsgedrag, hierbij lopen ze met afhangende vleugels rond het vrouwtje en voeren haar. Ze broeden graag in de holten van hoge bomen en de nestholten. De eieren worden alleen door het vrouwtje bebroed, na ongeveer 28-30 dagen komen de eieren uit. Tijdens het broeden wordt het vrouwtje door de man via het invlieggat gevoerd.

In het begin worden de jongen door het vrouwtje gevoerd en later neemt ook het mannetje een deel van deze taak op zich. De jongen vliegen na ongeveer 12 weken uit en worden daarna nog 4 maanden door hun beide ouders gevoerd.

Deze papegaai werd vroeger, en nog steeds in bepaalde dierenspeciaalzaken veel als kooivogel te koop aangeboden, vanwege zijn aparte kleur en het vermogen om een menselijke stem na te bootsen en kunstjes te leren. Gelukkig is de grijze roodstaart op sommige plaatsen nog wel vrij algemeen en inmiddels een beschermde diersoort.

Leven in de Apenhof

Frits is, anders dan haar naam vermoed, een vrouwtje. Zij heeft haar eerste jaren doorgebracht in een huiskamer en had nog nooit soortgenoten gezien. Het was dan ook afwachten of zij die wilde accepteren. Maar met veel geduld is het gelukt om een kamergenoot voor haar te vinden. Hoe oud Frits is is niet bekent.

Frits leeft al weer heel wat jaren samen met Annie. Beide papegaaien zijn niet moeders mooiste. Frits haar verenkleed is en blijft niet echt mooi. In het begin had zij een hele kale borst en inmiddels zitten er wel veren en dons op. Maar meer dan dat wordt het ook niet. Haar staart is prachtig fel rood.

Frits is een echt ‘draakje’. Tijdens het schoonmaken probeert zij altijd de stofzuigermond te pakken. Ze gaat er dan opzitten en de vrijwilligers kunnen weinig anders dan wachten het mevrouw er weer af gaat. Ditzelfde doet zij met de bezem en de stoffer. Al is zij niet agressief het is wel oppassen geblazen als zij op de stoffer gaat zitten. Zij wil deze echt niet los laten en zal het niet na laten om te happen naar de handen om haar stoffer te behouden. De vrijwilligers maken dan verder schoon met de stofzuiger of de bezem en laten haar maar even zitten. Uiteindelijk gaat ze vanzelf haar ding weer doen en vergeet de stoffer. Eenmaal weer zittend op de stok wil ze graag aandacht in de vorm van een aai over haar kopje.

Frits fluit af en toe wel wat tonen maar zo goed als kamergenoot Annie fluit doet zij niet. Ook verstaanbaar praten horen we haar eigenlijk niet doen. Waar Frits echt blij van wordt is buiten zijn. Samen met Annie geniet zij van de zon. Zelfs als het heet is gaat zij rustig in de volle zon zitten. In de wintermanden , als het buiten te koud is, geven wij Frits extra kooiverrijking in de vorm van karton. Zij versnipperd die tot hele kleine stukje. Als we haar een krant aanbieden kruipt ze er onder en kijkt dan met een scheef koppie wat de vrijwilligers van plan zijn om te doen.

De voeding die Frits in de Apenhof krijgt bestaat uit pellet, gemengd papegaaienvoer, noten, zaden, vers fruit en groenten. Frits is het gekst op papegaaienvoer en appel. Andere groente en fruitsoorten kunnen haar niet bekoren, net als pellet. Dit vinden we altijd terug in de waterbak, dat eet ze echt niet.

We hopen dat Frits ooit nog meerdere groenten en fruitsoorten zal gaan eten en dat zij die nog lang mag delen met Annie.

Door Uw steun kunnen de vrijwilligers bij de Apenhof hun liefdevolle werk blijven uitvoeren. Mag Frits ook op uw liefde rekenen? Met een donatie kunt u ervoor zorgen dat de papegaaien de liefde krijgen die ze zo verdienen. Want alleen met hulp van mensen zoals u kunnen wij hen op blijven vangen.

U kunt met uw( eenmalige) donatie naar keuze overmaken op rekeningnummer NL 34 INGB 0003 6698 88  t.a.v. de Apenhof.

Ik wens u, ook namens de papegaaien, alle liefde toe! Hartelijk dank voor uw betrokkenheid.

In deze rubriek willen wij elke keer een of twee papegaaien in het zonnetje zetten en hem of haar aan u voorstellen.

Deze keer is dat onze Venezuela amazone ‘Ouwe’

Amazone Papegaaien in de Apenhof

Er zijn vele verschillende amazone soorten. In de Apenhof worden onder andere onderstaande soorten verzorgd:

1. Geelwangamazone
2. Blauwvoorhoofdamazone
3. Geelnekamazone
4. Geelvoorhoofdamazone
5. Witvoorhoofdamazone
6. Dubbele Geelkopamazone
7. Mülleramazone
8. Venezuela amazone

Herkomst en uiterlijk

De papegaaien komen oorspronkelijk uit Midden en Zuid Amerika. Deze bestrijken een groot gebied rondom de

Amazone in Zuid en Midden Amerika. De Amazone papegaai is te verdelen in zo’n 27 ondersoorten. Toch hebben ze één ding met elkaar gemeen en dat is hun overwegende groene kleur. Doordat alle amazones de groene kleur hebben, worden amazones vooral aan de kleur van hun voorhoofd, hoofd, schouders en buik herkend.

Kleuren die veel bij amazones voorkomen zijn geel, oranje, rood, blauw, paars en wit.

Ze worden 25-45 cm groot. Ze kunnen 70-75 jaar oud worden.

Huisvesting en voeding

Het belangrijkste doel van een amazone papegaai is: deel uitmaken van een familie en voedsel zoeken. Ze doen alles samen, van slapen tot eten. Een groep papegaaien bestaat uit meerdere paren. Hun natuurlijk voedsel bestaat zoals bij de meeste papegaaien uit zaden en vruchten. Verder eten zij delen van planten en ze pakken wel eens een insect (vooral tijdens de nestperiode). Amazones vinden het meestal erg fijn om te badderen.

Het zijn aantrekkelijke en vriendelijke vogels die iedereen willen laten zien hoe veel geluiden ze al hebben geleerd te imiteren en ze zijn absoluut niet verlegen. Hun imitatievermogen evenaart vaak zelfs dat van een Grijze Roodstaart.

Als huisdieren zijn de amazonen van Zuid en Midden Amerika eerst naar Los Angeles gebracht. Veel papegaaien zijn toen weer ontsnapt, omdat ze de tralies van hun kooien kapot hadden gekauwd. De kooien waren namelijk van hout gemaakt en met hun scherpe grote snavels kunnen ze dit gemakkelijk slopen. Deze vrijgekomen papegaaien hebben er 70-80 jaar rondgevlogen, samen met andere vrijgekomen soortgenootjes (van smokkelaars of door brand en eigenaren die hun papegaai lieten weg vliegen, omdat ze er niet meer voor wilde zorgen).

Niet geschikt als huisdier
Het zijn populaire huisdieren vanwege hun mooie, open en clownachtige persoonlijkheid en intelligentie. Ze hebben een geweldig geheugen en kunnen zich gebeurtenissen maanden- of jarenlang herinneren. Amazonen zijn energiek, speels, sociaal en vragen, zoals veel aandacht. Veel Amazonen zijn ‘karakters’ en hebben last van stemmingswisselingen. Hun stemmingen kunnen variëren van lief, lawaaierig, stil en naïef via hardnekkig tot jaloers, speels, agressief en irritant. Eigenaren die niet genoeg zorg bieden, worden vaak in de oren of vingers gebeten.

Dat is het moeilijkste aan de amazonepapegaaien, de eigenaren van de papegaaien moet werkelijk begrip hebben voor hun stemmingen en gedrag. De amazonen zijn zelden afstandelijk of verlegen. De meeste amazone papegaaien in de Apenhof zijn afkomstig van mensen die om één of ander reden niet meer voor de papegaai konden/ wilden zorgen. Vaak doordat er te weinig aandacht en zorg wordt besteed aan de papegaai kan hij vervelende eigenschappen krijgen. Zoals het schreeuwen (tijdens visite, telefoon gesprekken e.d.) en het rommel maken in en om hun kooi. Ook vergeten mensen vaak dat een papegaai 60 jaar of ouder kan worden. Enkele soorten zijn ernstig bedreigd, wat te danken is aan de voortdurende ontbossing en vernietiging van hun leefgebied. Mede hierdoor zijn de meeste amazone soorten beschermd.

Leven in de Apenhof

‘Ouwe’ leeft al sinds de begin jaren 90 in de Apenhof. Ouwe is vanuit de huiskamer bij de Apenhof binnen gebracht. De eerste jaren leefde hij samen met ‘Debbes’. Die twee hadden het reuze naar hun zin. Samen spande ze tegen de vrijwilligers. Als die de water of voerbakjes uit het verblijf wilde halen was het altijd oppassen geblazen. Met de snavel open kwamen beide op de vrijwilligers aan waggelen. Na meer dan 35 jaar overleed in 2019 de oude ‘Debbes’  en werd er binnen de Apenhof gezocht naar een nieuwe kamergenoot. Die werd gevonden… Ouwe en Vriend zijn al weer heel wat jaren dikke maten. Maar hebben ook veel van elkaar geleerd. Zo was Vriend altijd een vriendelijke vogel en leerde Ouwe dat dreigen geen enkel effect heeft. We zien hem dan ook weinig meer met zijn snavel open op ons aan rennen. Het is alleen nog oppassen geblazen als de verblijven met de hogedrukreiniger schoon gemaakt moet worden. Niet dat hij dan probeert aan te vallen maar Vriend is gek op een ‘douche beurt’ en Ouwe heeft dit echt van hem geleerd. Beiden snappen alleen niet dat een hogedrukreiniger niet echt geschikt is om onder te badderen.

Beiden papegaaien zitten erg graag buiten. Zodra de klep open gaat zitten zij buiten en scharelen op de grond, totdat Anita er aan het einde van de dag naar toe gaat en tegen ze zegt: “Hè , zouden jullie ook eens naar je nest gaan’. Ze gaan dan meestal wel naar binnen al gaat dat lang niet altijd zonder gemopper. Soms verstopt Ouwe zich in de hoop nog wat langer buiten te mogen blijven. Anita laat hem meestal maar zitten, hij gaat uiteindelijk toch wel naar binnen als er groente en fruit gevoerd wordt want daar is hij echt verzot op.

De voeding die Ouwe in de Apenhof krijgt bestaat uit pellet, gemengd papegaaienvoer, noten, zaden, vers fruit en groenten. Ouwe lust eigenlijk alles. Wat wij ook aanbieden, we vinden er weinig van terug. En als de vrijwilligers wat vinden zijn het meestal schilletjes en die liggen dan in de waterbak.

Ouwe en Vriend slapen dicht tegen elkaar aan, poetsen elkaars veren en kwebbelen er samen vrolijk op los . Het zijn vrienden voor het leven. We hopen op een lange warme zomer zodat zij veel naar buiten kunnen en nog lang van elkaars gezelschap mogen genieten.

Door Uw steun kunnen de vrijwilligers bij de Apenhof hun liefdevolle werk blijven uitvoeren. Mag ‘Ouwe’ ook op uw liefde rekenen? Met een donatie kunt u ervoor zorgen dat de papegaaien de liefde krijgen die ze zo verdienen. Want alleen met hulp van mensen zoals u kunnen wij hen op blijven vangen.

U kunt met uw( eenmalige) donatie naar keuze overmaken op rekeningnummer NL 34 INGB 0003 6698 88  t.a.v. de Apenhof.

Ik wens u, ook namens de papegaaien, alle liefde toe! Hartelijk dank voor uw betrokkenheid.

Vandaag is het precies 49 jaar geleden dat mijn ouders (Dick en Bertha Venema) de Apenhof oprichten.

Hoe het allemaal begon.

Begin jaren 70 ontsnapte een aap tijdens de dierenmarkt die hier vlak bij het huis van Dick Venema werd gehouden. De aap vond een onderkomen in een café, maar kon daar natuurlijk niet blijven. Maar omdat de meeste mensen wel wisten dat Dick veel met dieren omging werd aan hem om een oplossing gevraagd. Er werd een hok gebouwd en de aap, Jopie, kwam naar Dick. Dick had een fenomenaal technisch inzicht, wat hij zag kon hij maken. Toen de eigenaar na een paar dagen kwam opdagen gaf deze te kennen Jopie liever kwijt dan rijk te zijn. En dat was dus de eerste aap. Maar omdat Jopie zich een beetje eenzaam voelde plaatste Dick een advertentie waarin om een vriendje voor Jopie werd gevraagd. Dick ontving ontzettend veel telefoontjes en op deze manier is De Apenhof geboren. In 1970 startte hij, naast de winkel, dierenopvangcentrum De Apenhof samen met Bertha.

Er werd een samenwerking geboren tussen het Apenopvangcentrum in Bilthoven, “De Apenhof werd een dependance en binnen de kortste tijd woonde Jopie met nog 31 apen in De Apenhof. Op 17 mei 1976 werd het opvangcentrum in Bilthoven opgeheven en ging de Apenhof als zelfstandig opvangcentrum voor uitheemse dieren verder.

Dat niet alleen Jopie en zijn vrienden onderdak kregen blijkt uit de opsomming van dieren welke een plekje in de Apenhof kregen , om zomaar eens wat te noemen : apen, leeuwen en tijgers, fretten en chinchilla’s, schildpadden, eekhoorns, brulkikkers, eenden, kippen, papagaaien, wandelende takken en zo voorts. Om met Dick zijn woorden te spreken: Je moet wel een beetje gek zijn om dit te doen. En we zijn gek, maar dan wel op dieren. In beslag genomen (wilde) dieren, afgedankte dieren die toch niet als huisdier geschikt bleken, achtergelaten dieren of ontsnapte dieren … allemaal vonden ze hun weg naar De Apenhof en daar werden ze liefdevol opgevangen. Leeuwen, bruine beren, poema’s, gieren, toekans, apen … allerlei soorten dieren zijn opgevangen in De Apenhof. Soms tijdelijk, dan konden de dieren in dierentuinen geplaatst worden maar ook heel vaak permanent. Zoals de apen of papegaaien. Deze dieren waren zo getraumatiseerd dat zij niet meer geschikt waren om in een dierentuin geplaatst te worden. Met liefde mochten ze in De Apenhof blijven.

En wat is er veel gebeurd en veranderd. Bij het zien van het filmpje De Apenhof 1981 van het polygoon journaal komen de herinneringen spontaan weer boven. Ik zou er een boek over kunnen schrijven.

Zo herinner ik mij nog  als de dag van gisteren dat ik op een dag uit school kwam en de winkel  (kapperszaak en gereedschapswinkel) gesloten was. Op de vraag waar Dick was kreeg ik als antwoord dat hij naar de haven in Rotterdam was om een aap op te halen op een schip. Op het schip was een matroos ziek geworden en van boord gegaan maar hij had zijn aap niet meegenomen. De kaptein belde met de mededeling dan hij om uiterlijk 17.00 uur zou uitvaren en als de aap niet opgehaald zou zijn hij het dier met kooi en al over boord zou gooien. En zo kwam Dick een paar uur laten thuis met Barry. Barry was een jonge aap en al snel werd hij samen gevoegd met meerdere jonge apen. ( Zie zwart wit foto) Dit was tijdelijk maar op dat moment waren er geen soortgenoten in de Apenhof en zo konden de jonge dieren toch leren om samen met soortgenoten te leven. Uiteindelijk vond Barry een plekje in een dierentuin. Barry is te zien op het filmpje als jong aapje.

Ook herinnering mijn, bij het zien van de beelden, Ietje een lampongaap. Ietje had zijn hele leven in een klein verblijf op een koud balkon doorgebracht. Als er dieren gebracht werden werd er altijd gevraagd wat zij gewent waren en of er bijzonderheden waren. Zo ook bij Ietje. De eigenaar gaf aan dat hij gewent was om groente en fruit te eten en dat er verder geen bijzonderheden waren. Ietje werd een een verblijf geplaatst en toen Dick de volgende ochtend bij de dieren kwam was het een grote ravage. Ietje was die nacht uitgebroken en had in de schuur alles over hoop gehaald. Dick maakte een extra stevig hok en Ietje werd daarin geplaatst. De volgende dagen bleef Ietje zich vreemd gedragen.

Dick kon niet bedenken wat het kon zijn en daarom belde hij de ex eigenaar op om te overleggen. Toen vertelde de ex eigenaar dat Ietje elke avond een glaasje sterkte alcoholische drank kreeg om warm te blijven. Arme Ietje had gewoon afkickverschijnselen. Gelukkig had hij het ergste al achter de rug. Ietje was een beschadigde aap, hij heeft om die reden zijn hele leven in de Apenhof moeten wonen. Tot het overlijden heeft hij Jimmy als maatje gehad. Die twee waren, ondanks hun slechte start, echt gelukkig samen.

Ook hele mooie herinneringen komen boven.

Twee keer is Dick naar Gambia gevlogen om chimpansee Sita en Stella uit te zetten in een natuurreservaat. Voordat ze naar Gambia moesten de chimpansees in quarantaine. De dierenverblijven zaten vol, dus namen Dick en Bertha de chimpansees beide keren in huis. Bertha ging elke dag met ze naar het park zodat ze rond konden rennen en in de bomen konden klimmen. Ze vertelde eens dat ze naar huis wilde, maar dat de chimpansee nog niet mee wilde. Ze probeerde het een paar keer, maar toen ze geen succes had draaide ze zich om en zei ze: ‘’Ok, dan blijf je toch lekker hier, ik ga hoor!” De chimpansee wist niet hoe snel ze achter haar aan moesten rennen. Het was pittig om ze in huis te hebben, want ze hingen de hele dag om haar heen.

De twee jonge chimpansee gingen naar het Abuko reservaat  in Gambia. Eddy Brewer, directeur van Abuko reservaat stichtte samen met zijn dochter Stella Brewer, jaren geleden een rehabilitatie centrum voor chimpansees op. Sita en Stella mochten terug naar de rimboe en een beter klimaat dan dat het in Nederland voor hen was. Stella leefde jaren in vrijheid op Baboon eiland. Zij wist zich op te werken als een soort surrogaat moeder voor nieuwkomers, die in de groep moesten wennen. Zelf heeft ze ook al meerdere jongen gekregen.

Zo hebben mijn ouders vele dieren uit huiskamers en andere plekken gered om ze samen te voegen met soortgenoten en daarna weer uit te plaatsten naar erkende dierentuinen. De laatste jaren zijn het de papegaaien die hun leven in de Apenhof slijten. Ook hierover zou ik een boek kunnen schrijven. En misschien als ik ooit veel tijd heb dat ik het nog eens ga doen.

Wist u dat we bij Apenhof een aantal vaste bewoners hebben die te getraumatiseerd of te oud zijn om een nieuw thuis voor te vinden? Deze papegaaien kunnen nergens anders terecht en blijven de rest van hun leven bij de Apenhof wonen. Natuurlijk blijven we met liefde voor deze vaste bewoners zorgen, maar om dat ook in de toekomst te kunnen blijven doen, is steun voor langere periode onmisbaar.

De Apenhof betaalt dankzij de ANBI status geen schenkbelasting; uw schenking komt volledig ten goede aan de dieren. U kunt ons werk steunen door een gift over te maken naar:

Stichting de Apenhof

IBAN: NL34 INGB 000 36 69 88 8

Grijze Roodstaart Papegaaien in de Apenhof

 In deze rubriek willen wij elke keer een of twee papegaaien in het zonnetje zetten en hem of haar aan u voorstellen.

Deze keer is dat onze Grijze roodstaart Jazoe

In de Apenhof zitten meerdere Grijze Roodstaart Papegaaien. Net als andere papegaaisoorten, kan de Grijze Roodstaart Papegaai erg oud worden. Als de papegaai goed verzorgd wordt, kan hij wel 70 jaar of ouder worden. Onder de Grijze Roodstaart Papegaaien zijn twee verschillende ondersoorten:

1.Psittacus erithacus erithacus (Grijze Roodstaart Papegaai)

2.Psittacus erithacus timneh (Timneh Grijze Roodstaart Papegaai).

Het verschil tussen deze twee is vrij groot, al zien de meeste het niet in 1 oogopslag. De Kongo Grijze Roodstaart kent iedereen . Deze heeft een zwarte snavel en een lichtgrijze kleur met een felle rode staart. De Timneh Grijze Roodstaart heeft een witte bovensnavel en is donkergrijs met een donkerrode, bijna zwarte staart.

In de natuur komen de Grijze Roodstaart Papegaaien in West- tot Centraal-Afrika voor. Ze komen overwegend in het laagland regenwoud voor, maar ook aan bosranden en in plantages en bergbossen.  Ze leven vooral in de hoge bomen aan de randen van de wouden. Buiten de broedtijd leven ze in grote groepen bij elkaar en ’s avonds keren de vogels, vaak onder luidt gekrijs, terug naar de bomen. Bij het onderling contact tussen de vogels spelen de fel rode staart en de heldere stem een belangrijke rol.

De broedtijd

In de broedtijd leven ze paarsgewijs in de hoge bomen. De broedtijd varieert en dit is afhankelijk van waar de papegaaien leven. In Uganda is dit van juli tot september, in Kongo vanaf begin augustus terwijl ze in Libië rond april broeden.

In de broedtijd vertonen de mannetjes een duidelijk baltsgedrag, hierbij lopen ze met afhangende vleugels rond het vrouwtje en voeren haar. Ze broeden graag in de holten van hoge bomen en de nestholten. De eieren worden alleen door het vrouwtje bebroed, na ongeveer 28-30 dagen komen de eieren uit. Tijdens het broeden wordt het vrouwtje door de man via het invlieggat gevoerd.

In het begin worden de jongen door het vrouwtje gevoerd en later neemt ook het mannetje een deel van deze taak op zich. De jongen vliegen na ongeveer 12 weken uit en worden daarna nog 4 maanden door hun beide ouders gevoerd.

Deze papegaai werd vroeger, en nog steeds in bepaalde dierenspeciaalzaken veel als kooivogel te koop aangeboden, vanwege zijn aparte kleur en het vermogen om een menselijke stem na te bootsen en kunstjes te leren. Gelukkig is de grijze roodstaart op sommige plaatsen nog

wel vrij algemeen en inmiddels een beschermde diersoort.

Leven in de Apenhof

Jazoe leeft al weer heel wat jaren samen met Kippie, ook een jonge vogel. Beiden zijn verschillende Grijze roodstaarten. Jazoe is een gewone Grijze roodstaart met een vuur rode staart. Kippie en Jazoe en hebben het samen erg gezellig en zijn onafscheidelijk. Al direct tijdens het bij elkaar wennen trokken de twee naar elkaar en binnen een paar dagen waren zij echte maatjes. Zij slapen dicht tegen elkaar aan en eten samen tegelijk uit hun voerbakjes. Ook poetsen ze elkaars veren. Ruzie maken doen ze eigenlijk nooit.

De voeding die Jazoe in de Apenhof krijgt bestaat uit pellet, gemengd papegaaienvoer, noten, zaden, vers fruit en groenten.  Hij lust graag pellet, al is ermee knoeien in de waterbak ook erg leuk om te doen. Verder eet hij bijna alle groente en fruitsoorten, al zijn wortel, mandarijn en appel toch echt zijn favoriet.

Jazoe is een lekkere, gezellige kletser. Hij zegt zijn eigen naam, ‘lekker he’ en nog meer vaak onverstaanbare woorden. Ook fluiten kan hij als de beste. Zo horen wij hem regelmatig ‘Papegaaitje leef je nog’ fluiten. Wat hij echt geweldig vindt is, net als Kippie, kartonnen kokers slopen. Dat gaat dan ook in een zeer rap tempo. Zo hangen de vrijwilligers een koker op om een paar uur later alleen nog maar snippers terug te vinden.

Jazoe is een vogel die graag aandacht wil. Niet dat hij aangehaald wil worden, maar gezellig kletsen en ‘kiekeboe spelletjes’ vindt hij geweldig. Hij steekt zijn kopje door de tralies en dan hoor je:”Jazoe kiekeboe”.  Als zijn spelletje dan ook nog beloont wordt met een nootje is hij helemaal in z`n sas. Waar Jazoe ook blij van wordt is van zijn buitenverblijf .

Zodra de klep open gaat is hij er als de kippen bij om te genieten van de eerste zonnestralen. Al vindt hij de volle zon op zijn verenpak niet echt fijn. Als het warm is zoekt hij dan ook meestal wel een plekje in de schaduw. Regen moet hij echt niets van hebben, ook badderen niet. Zodra Kippie begint te badderen of de eerste regendruppel vallen is hij al snel binnen te vinden of gaat uit de buurt van Kippie zitten.

Het belangrijkste is dat Kippie en Jazoe het samen leuk hebben. Gelukkig hebben we dat doel bereikt met het samen voegen van deze twee vogels. En nu maar hopen dat deze twee Grijze roodstaarten samen oud mogen worden.

Door Uw steun kunnen de vrijwilligers bij de Apenhof hun liefdevolle werk blijven uitvoeren. Mag Jazoe ook op uw liefde rekenen? Met een donatie kunt u ervoor zorgen dat de papegaaien de liefde krijgen die ze zo verdienen. Want alleen met hulp van mensen zoals u kunnen wij hen op blijven vangen.

U kunt met uw( eenmalige) donatie naar keuze overmaken op rekeningnummer NL 34 INGB 0003 6698 88  t.a.v. de Apenhof.

Ik wens u, ook namens de papegaaien, alle liefde toe! Hartelijk dank voor uw betrokkenheid.

Grijze Roodstaart Papegaaien in de Apenhof

In deze rubriek willen wij elke keer een of twee papegaaien in het zonnetje zetten en hem of haar aan u voorstellen.

Deze keer is dat onze Grijze roodstaart Rosina

In de Apenhof zitten veel Grijze Roodstaart Papegaaien. Net als andere papegaaisoorten, kan de Grijze Roodstaart Papegaai erg oud worden. Als de papegaai goed verzorgd wordt, kan hij wel 70 jaar of ouder worden. Onder de Grijze Roodstaart Papegaaien zijn twee verschillende ondersoorten:

1.Psittacus erithacus erithacus (Grijze Roodstaart Papegaai)

2.Psittacus erithacus timneh (Timneh Grijze Roodstaart Papegaai).

Het verschil tussen deze twee is vrij groot, al zien de meeste het niet in 1 oogopslag. De Kongo Grijze Roodstaart kent iedereen . Deze heeft een zwarte snavel en een lichtgrijze kleur met een felle rode staart. De Timneh Grijze Roodstaart heeft een witte bovensnavel en is donkergrijs met een donkerrode, bijna zwarte staart.

In de natuur komen de Grijze Roodstaart Papegaaien in West- tot Centraal-Afrika voor. Ze komen overwegend in het laagland regenwoud voor, maar ook aan bosranden en in plantages en bergbossen.  Ze leven vooral in de hoge bomen aan de randen van de wouden. Buiten de broedtijd leven ze in grote groepen bij elkaar en ’s avonds keren de vogels, vaak onder luidt gekrijs, terug naar de bomen. Bij het onderling contact tussen de vogels spelen de fel rode staart en de heldere stem een belangrijke rol.

De broedtijd

In de broedtijd leven ze paarsgewijs in de hoge bomen. De broedtijd varieert en dit is afhankelijk van waar de papegaaien leven. In Uganda is dit van juli tot september, in Kongo vanaf begin augustus terwijl ze in Libië rond april broeden.

In de broedtijd vertonen de mannetjes een duidelijk baltsgedrag, hierbij lopen ze met afhangende vleugels rond het vrouwtje en voeren haar. Ze broeden graag in de holten van hoge bomen en de nestholten. De eieren worden alleen door het vrouwtje bebroed, na ongeveer 28-30 dagen komen

de eieren uit. Tijdens het broeden wordt het vrouwtje door de man via het invlieggat gevoerd

In het begin worden de jongen door het vrouwtje gevoerd en later neemt ook het mannetje een deel van deze taak op zich. De jongen vliegen na ongeveer 12 weken uit en worden daarna nog 4 maanden door hun beide ouders gevoerd.

Deze papegaai werd vroeger, en nog steeds in bepaalde dierenspeciaalzaken veel als kooivogel te koop aangeboden, vanwege zijn aparte kleur en het vermogen om een menselijke stem na te bootsen en kunstjes te leren. Gelukkig is de grijze roodstaart op sommige plaatsen nog

wel vrij algemeen en inmiddels een beschermde diersoort.

Leven in de Apenhof

Rosina is een bijzondere grijze roodstaart. Vooral haar gedrag is bijzonder. Zij lijkt behoorlijk getraumatiseerd, zij namelijk overal bang voor. Zelfs als er niets bijzonders gebeurt kan zij schreeuwen van angst. Waardoor dit komt is onduidelijk, wij weten tenslotte niet wat ze allemaal heeft mee moeten maken voor ze bij de Apenhof terecht kwam.  Wel weten we dat Rosina is geleewiekt. ( Op zich is dat al een enorm trauma voor een vogel) Dit houdt in dat er een stuk van haar vleugels is verwijderd waardoor zij niet kan vliegen. Dit gedeelte zal ook nooit meer aangroeien hetgeen  betekent dat Rosina nooit zal kunnen vliegen. Om die reden is het voor Rosina beter haar leven binnen de veilige muren van  de Apenhof door te brengen en zal niet uitgeplaatst kunnen worden naar een erkende dierentuin.

Als Rosina schrikt kan het gebeuren dat zij op de vloer van het verblijf terecht komt en  dan niet meer naar boven durft te klimmen. Anita gaat dan voor het verblijf staan en tikt met haar vinger op de tralie. Met de nodige aanmoedigingen en complimenten klimt zij dan uiteindelijk toch naar boven om op haar stok te gaan zitten. Met kooi en voerverrijking doet ze helemaal niets. Ze is er ronduit bang voor. En ook al hangt het langere tijd in haar verblijf, ze bekijkt het absoluut niet.

Af en toe horen de vrijwilligers haar wat klakken en heel liefdevol ‘hallo’ zeggen. Verder fluit Rosina niet heel veel.

Een vriendje zit er voor Rosina ( nog) niet in. Daarvoor is zij veel te angstig. Maar wat niet is kan nog komen. Soms sta je verbaasd hoe papegaaien kunnen veranderen.

Zoals bij alle papegaaien in de Apenhof bestaat haar menu uit pellet, zaden, noten, groente en fruit. Rosina lust graag pellet, maar ook van haar pitjes en zaadjes kan zij erg genieten. Verder eet zijn bijna alle groente en fruitsoorten, al zijn paardenbloemen toch echt haar favoriet.

Voor Rosina hopen we dat er weer veel paardenbloemen groeien zodat zij lekker kan genieten.

Door Uw steun kunnen de vrijwilligers bij de Apenhof hun liefdevolle werk blijven uitvoeren. Mag Rosina ook op uw liefde rekenen? Met een donatie kunt u ervoor zorgen dat de papegaaien de liefde krijgen die ze zo verdienen. Want alleen met hulp van mensen zoals u kunnen wij hen op blijven vangen.

U kunt met uw( eenmalige) donatie naar keuze overmaken op rekeningnummer NL 34 INGB 0003 6698 88  t.a.v. de Apenhof.

Ik wens u, ook namens de papegaaien, alle liefde toe! Hartelijk dank voor uw betrokkenheid.

In deze rubriek willen wij elke keer een of twee papegaaien in het zonnetje zetten en hem of haar aan u voorstellen.

Deze keer is dat onze Blauwvoorhoofdamazone Boyke

Amazone Papegaaien in de Apenhof

Er zijn vele verschillende amazone soorten. In de Apenhof worden onder andere onderstaande soorten verzorgd:

1. 1. Geelwangamazone
   2. Blauwvoorhoofdamazone
   3. Geelnekamazone
   4. Geelvoorhoofdamazone
   5. Witvoorhoofdamazone
   6. Dubbele Geelkopamazone
   7. Mülleramazone

Herkomst en uiterlijk

De papegaaien komen oorspronkelijk uit Midden en Zuid Amerika. Deze bestrijken een groot gebied rondom de Amazone in Zuid en Midden Amerika. De Amazone papegaai is te verdelen in zo’n 27 ondersoorten. Toch hebben ze één ding met elkaar gemeen en dat is hun overwegende groene kleur. Doordat alle amazones de groene kleur hebben, worden amazones vooral aan de kleur van hun voorhoofd, hoofd, schouders en buik herkend. Kleuren die veel bij amazones voorkomen zijn geel, oranje, rood, blauw, paars en wit.

Ze worden 25-45 cm groot. Ze kunnen 70-75 jaar oud worden.

Huisvesting en voeding

Het belangrijkste doel van een amazone papegaai is: deel uitmaken van een familie en voedsel zoeken. Ze doen alles samen, van slapen tot eten. Een groep papegaaien bestaat uit meerdere paren. Hun natuurlijk voedsel bestaat zoals bij de meeste papegaaien uit zaden en vruchten. Verder eten zij delen van planten en ze pakken wel eens een insect (vooral tijdens de nestperiode). Amazones vinden het meestal erg fijn om te badderen.

Het zijn aantrekkelijke en vriendelijke vogels die iedereen willen laten zien hoe veel geluiden ze al hebben geleerd te imiteren en ze zijn absoluut niet verlegen. Hun imitatievermogen evenaart vaak zelfs dat van een Grijze Roodstaart.

Niet geschikt als huisdier
Het zijn populaire huisdieren vanwege hun mooie, open en clownachtige persoonlijkheid en intelligentie. Ze hebben een geweldig geheugen en kunnen zich gebeurtenissen maanden- of jarenlang herinneren. Amazonen zijn energiek, speels, sociaal en vragen, zoals veel amazones veel aandacht. Veel Amazonen zijn ‘karakters’ en hebben last van stemmingswisselingen. Hun stemmingen kunnen variëren van lief, lawaaierig, stil en naïef via hardnekkig tot jaloers, speels, agressief en irritant. Eigenaren die niet genoeg zorg bieden, worden vaak in de oren of vingers gebeten.

Dat is het moeilijkste aan de amazonepapegaaien, de eigenaren van de papegaaien moet werkelijk begrip hebben voor hun stemmingen en gedrag. De amazonen zijn zelden afstandelijk of verlegen. De meeste amazone papegaaien in de Apenhof zijn afkomstig van mensen die om één of ander reden niet meer voor de papegaai konden/ wilden zorgen. Vaak doordat er te weinig aandacht en zorg wordt besteed aan de papegaai kan hij vervelende eigenschappen krijgen. Zoals het schreeuwen (tijdens visite, telefoon gesprekken e.d.) en het rommel maken in en om hun kooi. Ook vergeten mensen vaak dat een papegaai 60 jaar of ouder kan worden. Enkele soorten zijn ernstig bedreigd, wat te danken is aan de voortdurende ontbossing en vernietiging van hun leefgebied. Mede hierdoor zijn de meeste amazone soorten beschermd.

Leven in de Apenhof

Boyke leeft al heel wat jaren samen met Lorre. Die twee zijn echt onafscheidelijk. Boyke is een lieve zachtaardige vogel. Hij is zeker niet bang en accepteert het als de vrijwilligers in zijn verblijf komen om schoon te maken en hij wacht geduldig op zijn eten. Daar waar Lorre al snel een stukje groente of fruit aan zal pakken zal Boyke dit niet zo snel doen. Hij pakt het pas aan als hij ziet dat Lorre dit ook doet of nog liever pakt hij het aan van Lorre.

Boyke is een clowneske vogel. Hij kijkt vaak ondeugend uit zijn ogen, zet dan zijn veertjes op en duikt op en neer alsof hij wil gaan vliegen. Daarbij brabbelt hij er dan rustig op los zonder te schreeuwen. Echt praten doet Boyke niet. We horen wel ‘lekker’ en ‘hallo’ maar veel verder komt hij niet met praten.

Zoals bij alle papegaaien in de Apenhof bestaat zijn menu uit pellet, zaden, noten, groente en fruit. Boyke lust graag pellet, maar ook van zijn pitjes en zaadjes kan hij erg genieten. Verder eet hij bijna alle groente en fruitsoorten, al zijn wortel en appel toch echt zijn favoriet. Met zijn pootje houdt hij Lorre op afstand als deze iets lekkers van hem af wil pakken. Het ziet er altijd weer grappig uit. Het mooiste is om te zien hoe Boyke zit te slapen. Zijn koppie diep tussen zijn veren. Als de vrijwilligers in de buurt komen kijkt hij een beetje suffig om zich heen, als of hij wil zeggen ‘laat me lekker slapen’.

Boyke is heel graag buiten. Hij vliegt feilloos door het gat naar buiten om vervolgens tegen de tralies te landen .Dit ziet er gevaarlijk uit. Menig vrijwilliger schrikt er in het begin dan ook behoorlijk van, Boyke begint dan meteen te brabbelen.

Nu maar hopen dat het lang mooi weer blijf zodat Boyke samen met kamergenoot Lorre heel veel uren in hun buiten verblijf kunnen doorbrengen. Want kou….daar houden ze beiden echt niet van.

Door Uw steun kunnen de vrijwilligers bij de Apenhof hun liefdevolle werk blijven uitvoeren. Mag Boyke ook op uw liefde rekenen? Met een donatie kunt u ervoor zorgen dat de papegaaien de liefde krijgen die ze zo verdienen. Want alleen met hulp van mensen zoals u kunnen wij hen op blijven vangen.

U kunt met uw( eenmalige) donatie naar keuze overmaken op rekeningnummer NL 34 INGB 0003 6698 88  t.a.v. de Apenhof.

Ik wens u, ook namens de papegaaien, alle liefde toe! Hartelijk dank voor uw betrokkenheid.

In deze rubriek willen wij elke keer een of twee papegaaien in het zonnetje zetten en hem of haar aan u voorstellen.

Deze keer is dat onze Mülleramazone Chico

Herkomst en uiterlijk

De amazone papegaaien komen oorspronkelijk uit Midden en Zuid Amerika. Deze bestrijken een groot gebied rondom de Amazone in Zuid en Midden Amerika. De Amazone papegaai is te verdelen in zo’n 27 ondersoorten. Toch hebben ze één ding met elkaar gemeen en dat is hun overwegende groene kleur. Doordat alle amazones de groene kleur hebben, worden amazones vooral aan de kleur van hun voorhoofd, hoofd, schouders en buik herkend.

Kleuren die veel bij amazones voorkomen zijn geel, oranje, rood, blauw, paars en wit.

Ze worden 25-45 cm groot. Ze kunnen 70-75 jaar oud worden.

Huisvesting en voeding 

Het belangrijkste doel van een amazone papegaai is: deel uitmaken van een familie en voedsel zoeken. Ze doen alles samen, van slapen tot eten. Een groep papegaaien bestaat uit meerdere paren. Hun natuurlijk voedsel bestaat zoals bij de meeste papegaaien uit zaden en vruchten. Verder eten zij delen van planten en ze pakken wel eens een insect (vooral tijdens de nestperiode). Amazones vinden het meestal erg fijn om te badderen.

Het zijn aantrekkelijke en vriendelijke vogels die iedereen willen laten zien hoe veel geluiden ze al hebben geleerd te imiteren en ze zijn absoluut niet verlegen. Hun imitatievermogen evenaart vaak zelfs dat van een Grijze Roodstaart.

Als huisdieren zijn de amazonen van Zuid en Midden Amerika eerst naar Los Angeles gebracht. Veel papegaaien zijn toen weer ontsnapt, omdat ze de tralies van hun kooien kapot hadden gekauwd. De kooien waren namelijk van hout gemaakt en met hun scherpe grote snavels kunnen ze dit gemakkelijk slopen. Deze vrijgekomen papegaaien hebben er 70-80 jaar rondgevlogen, samen met andere vrijgekomen soortgenootjes (van smokkelaars of door brand en eigenaren die hun papegaai lieten weg vliegen, omdat ze er niet meer voor wilde zorgen).

Niet geschikt als huisdier

Het zijn populaire huisdieren vanwege hun mooie, open en clownachtige persoonlijkheid en intelligentie. Ze hebben een geweldig geheugen en kunnen zich gebeurtenissen maanden- of jarenlang herinneren. Amazonen zijn energiek, speels, sociaal en vragen, zoals veel aandacht. Veel Amazonen zijn ‘karakters’ en hebben last van stemmingswisselingen. Hun stemmingen kunnen variëren van lief, lawaaierig, stil en naïef via hardnekkig tot jaloers, speels, agressief en irritant. Eigenaren die niet genoeg zorg bieden, worden vaak in de oren of vingers gebeten.

Dat is het moeilijkste aan de amazonepapegaaien, de eigenaren van de papegaaien moet werkelijk begrip hebben voor hun stemmingen en gedrag. De amazonen zijn zelden afstandelijk of verlegen. De meeste amazone papegaaien in de Apenhof zijn afkomstig van mensen die om één of ander reden niet meer voor de papegaai konden/ wilden zorgen. Vaak doordat er te weinig aandacht en zorg wordt besteed aan de papegaai kan hij vervelende eigenschappen krijgen. Zoals het schreeuwen (tijdens visite, telefoon gesprekken e.d.) en het rommel maken in en om hun kooi. Ook vergeten mensen vaak dat een papegaai 60 jaar of ouder kan worden. Enkele soorten zijn ernstig bedreigd, wat te danken is aan de voortdurende ontbossing en vernietiging van hun leefgebied. Mede hierdoor zijn de meeste amazone soorten beschermd.

Leven in de Apenhof

Chico woont al ruim 30 jaar in de Apenhof. Voor hij bij de Apenhof kwam heeft hij in een huiskamer geleefd. De eigenares bracht Chico bij de Apenhof en daar werd gezocht naar een maatje om samen het verblijf mee te delen.

Chico is een eigenzinnige man met een pittig karakter. Hij laat zich echt niks aanleunen. Wat hij niet wil gaat ook niet gebeuren. Heerlijk zo’n eigenzinnig karaktertje. Als een van de vrijwilligsters zijn voer en waterbakje wil pakken uit het verblijf of deze wil schoonmaken dan zal hij de vrijwilligster proberen aan te vallen en te bijten. Zelfs bij Anita doet hij dit af en toe. Alleen zij is er niet van onder de indruk waardoor Chico het meestal snel opgeeft.

Chico eet net als alle andere papegaaien in de Apenhof pellets, zaden, noten, groente en fruit. Chico is niet gek op pellet. Groente en fruit vindt hij heerlijk. Hij is vooral dol op appel en wortel. Chico leeft al vele jaren samen met Chica  in 1 verblijf en ondanks dat wil hij zijn groente en fruit niet met haar delen. Samen zitten zij graag buiten, al vindt hij volle zon op zijn veren niet echt fijn. Als Anita hem roept om binnen te komen doet hij dat meestal wel. Een enkele keer is er echt een lekker hapje in de vorm van een pinda nodig om hem naar binnen te lokken. Chico reageert heel sterk op kleine kinderen. Als er kinderen op het terrein zijn zal hij altijd op ooghoogte gaan zitten. Waarom? Dat laat zich raden.

Chico heeft, net als zijn kamergenoot,  een snavel afwijking die regelmatig moet worden onderhouden. Chico zit er echt niet op te wachten en gaat dan ook in luid protest. Net als dat hij in protest gaat als het regent . Een nat veren dek wil hij absoluut niet. Hij zal dan ook altijd onder het afdakje gaan zitten. Samen met Chica zit hij dan te wachten tot hij droog naar binnen kan.

We hopen dat hij nog lang samen mag leven met Chica.

Door Uw steun kunnen de vrijwilligers bij de Apenhof hun liefdevolle werk blijven uitvoeren. Mag Chico ook op uw liefde rekenen? Met een donatie kunt u ervoor zorgen dat de papegaaien de liefde krijgen die ze zo verdienen. Want alleen met hulp van mensen zoals u kunnen wij hen op blijven vangen.

U kunt met uw( eenmalige) donatie naar keuze overmaken op rekeningnummer NL 34 INGB 0003 6698 88  t.a.v. de Apenhof.

Ik wens u, ook namens de papegaaien, alle liefde toe! Hartelijk dank voor uw betrokkenheid.

Grijze Roodstaart Papegaaien in de Apenhof

In deze rubriek willen wij elke keer een of twee papegaaien in het zonnetje zetten en hem of haar aan u voorstellen.

Deze keer is dat onze Timneh Grijze roodstaart Kippie

In de Apenhof zitten meerdere Grijze Roodstaart Papegaaien. Net als andere papegaaisoorten, kan de Grijze Roodstaart Papegaai erg oud worden. Als de papegaai goed verzorgd wordt, kan hij wel 70 jaar of ouder worden. Onder de Grijze Roodstaart Papegaaien zijn twee verschillende ondersoorten:

1.Psittacus erithacus erithacus (Grijze Roodstaart Papegaai)

2.Psittacus erithacus timneh (Timneh Grijze Roodstaart Papegaai).

Het verschil tussen deze twee is vrij groot, al zien de meeste het niet in 1 oogopslag. De Kongo Grijze Roodstaart kent iedereen . Deze heeft een zwarte snavel en een lichtgrijze kleur met een felle rode staart. De Timneh Grijze Roodstaart heeft een witte bovensnavel en is donkergrijs met een donkerrode, bijna zwarte staart.

In de natuur komen de Grijze Roodstaart Papegaaien in West- tot Centraal-Afrika voor. Ze komen overwegend in het

laagland regenwoud voor, maar ook aan bosranden en in plantages en bergbossen.  Ze leven vooral in de hoge bomen aan de randen van de wouden. Buiten de broedtijd leven ze in grote groepen bij elkaar en ’s avonds keren de vogels, vaak onder luidt gekrijs, terug naar de bomen. Bij het onderling contact tussen de vogels spelen de fel rode staart en de heldere stem een belangrijke rol.

De broedtijd

In de broedtijd leven ze paarsgewijs in de hoge bomen. De broedtijd varieert en dit is afhankelijk van waar de papegaaien leven. In Uganda is dit van juli tot september, in Kongo vanaf begin augustus terwijl ze in Libië rond april broeden.

In de broedtijd vertonen de mannetjes een duidelijk baltsgedrag, hierbij lopen ze met afhangende vleugels rond het vrouwtje en voeren haar. Ze broeden graag in de holten van hoge bomen en de nestholten. De eieren worden alleen door het vrouwtje bebroed, na ongeveer 28-30 dagen komen

de eieren uit. Tijdens het broeden wordt het vrouwtje door de man via het invlieggat gevoerd

In het begin worden de jongen door het vrouwtje gevoerd en later neemt ook het mannetje een deel van deze taak op zich. De jongen vliegen na ongeveer 12 weken uit en worden daarna nog 4 maanden door hun beide ouders gevoerd.

Deze papegaai werd vroeger, en nog steeds in bepaalde dierenspeciaalzaken veel als kooivogel te koop aangeboden, vanwege zijn aparte kleur en het vermogen om een menselijke stem na te bootsen en kunstjes te leren. Gelukkig is de grijze roodstaart op sommige plaatsen nog wel vrij algemeen en inmiddels een beschermde diersoort.

Leven in de Apenhof

Kippie is geboren in 2017. Deze kleine papegaai had het bijna niet gered. Kippie komt uit een nest van twee maar de ouders, twee gedragsgestoorde Timneh’s, voelden niet de behoefte de kleintjes te verzorgen. Hierdoor is het broertje/ zusje van Kippie overleden. Dick was er net op tijd bij en heeft Kippie met de hand grootgebracht. Door de liefde van Dick en de opvoeding met de hand is Kippie een van de tamste papegaaien die we bij de Apenhof hebben. Hij is tevens de Benjamin van de Apenhof.

Hij leeft al weer heel wat jaren samen met Jazoe, ook een jonge vogel. Beiden zijn Grijze roodstaarten en hebben het samen erg gezellig en zijn onafscheidelijk. Al direct tijdens het bij elkaar wennen trokken de twee naar elkaar en binnen een paar dagen waren zij echte maatjes. Zij slapen dicht tegen elkaar aan en eten samen tegelijk uit hun voerbakjes. Ook poetsen ze elkaars veren.

Zoals bij alle papegaaien in de Apenhof bestaat zijn menu uit pellet, zaden, noten, groente en fruit. Kippie lust graag pellet, maar ook van zijn pitjes en zaadjes kan hij erg genieten. Verder eet hij bijna alle groente en fruitsoorten, al zijn wortel, mandarijn en appel toch echt zijn favoriet.

Kippie praat weinig en fluiten doet hij ook niet heel veel. Wat hij echt geweldig vindt is kartonnen kokers slopen. Dat gaat dan ook in een zeer rap tempo. Zo hangen de vrijwilligers een koker op om een paar uur later alleen nog maar snippers terug te vinden. Zijn snavel heeft , ondanks zijn sloopgedrag, af en toe een onderhoudsbeurtje nodig zodat hij goed kan blijven eten. Hij laat dit onder luid protest toe, maar geeft duidelijk te kennen dat hij er niet van gediend is. Zodra hij weer in zijn verblijf is merken we niks meer en wil hij weer aangehaald worden.

Kippie is een ‘brutale’ vogel. Hij wil graag op de schouders van een vrijwilliger gaan zitten, Jazoe durft dat niet. Dit gedrag leren wij ze zeker niet aan en stimuleren het ook niet, maar Kippie doet het gewoon of we dat nu wel of niet willen.

Het belangrijkste is dat Kippie en Jazoe het samen leuk hebben. Gelukkig hebben we dat doel bereikt met het samen voegen van deze twee vogels. En nu maar hopen dat deze twee Grijze roodstaarten samen oud mogen worden.

Door Uw steun kunnen de vrijwilligers bij de Apenhof hun liefdevolle werk blijven uitvoeren. Mogen Kippie en Jazoe ook op uw liefde rekenen? Met een donatie kunt u ervoor zorgen dat de papegaaien de liefde krijgen die ze zo verdienen. Want alleen met hulp van mensen zoals u kunnen wij hen op blijven vangen.

U kunt met uw( eenmalige) donatie naar keuze overmaken op rekeningnummer NL 34 INGB 0003 6698 88  t.a.v. de Apenhof.

Ik wens u, ook namens de papegaaien, alle liefde toe! Hartelijk dank voor uw betrokkenheid.

Kaketoes in de Apenhof

In deze rubriek willen wij elke keer een of twee papegaaien in het zonnetje zetten en hem of haar aan u voorstellen.

Deze keer is dat onze grote witkuif kaketoe Boris

Er zijn veel verschillende soorten Kaketoes, in de Apenhof zitten de Witkuif kaketoe en de Goffini Kaketoe.

Witkuif kaketoe (Cacatua Alba)

Een ondersoort van de Molukken kaketoe is de Wit kuifkaketoe. De Witkuif kaketoe is voor het eerst ontdekt door P.L.S. Müller in 1776 en er zijn geen ondersoorten. De Witkuif kaketoe wordt ook wel ‘witte kaketoe’ genoemd, maar dit is erg misleidend omdat er meerdere soorten in de kaketoefamilie een wit verenkleed hebben. De Witkuif kaketoe komt oorspronkelijk uit Indonesië, de kaketoe leeft daar op de eilanden Bartjan en Obi. Het is nog geen bedreigde papegaaiensoort, maar de aantallen worden steeds minder vanwege de ontbossing van hun natuurlijke omgeving. De Witkuif kaketoes zijn op de eilanden te vinden in bossen, open land en mangrovegebieden.

De Witkuif kaketoes leven in kleine groepjes van drie tot ongeveer tien kaketoes of paarsgewijs. ’s Nachts slapen ze met een grote groep van wel vijftig kaketoes in een grote boom. Ze zitten graag in grote bomen, omdat ze hier vandaan goed de omgeving in de gaten kunnen houden. Ze zijn ook altijd goed te horen, tijdens het op vliegen laten ze een voordurend gekrijs horen. In het wild eet de Witkuif kaketoe zaden, vruchten, noten, insecten en hun larven.

De Witkuif kaketoe heeft, zoals bijna elke vogel, veel behoefte aan aandacht en ruimte. De kaketoe stelt hoge eisen aan zijn huisvesting. De kaketoes staan bekend om hun gemakt waarmee ze hun zitstokken en het overig materiaal in hun verblijf in een mum van tijd kapot maken. Ze kunnen schroeven opendraaien, speelgoed slopen, gaas doorknippen en ga

zo maar door. Zelfs sloten kunnen ze open en weer dicht krijgen.

De Witkuif kaketoe is een witte vogel met wat lichtgeel onder de vleugels, een bijna zwarte snavel en zwarte pootjes. Bij de mannelijke kaketoe is de iris donkerbruin/ zwart en bij de vrouwelijke kaketoe is de iris wat lichter roodbruin. De jonge kaketoes hebben hele donkere ogen, pas na een jaar wordt de echte kleur van de iris zichtbaar.

De Witkuif kaketoe is ongeveer 45 centimeter lang, de vrouwelijke kaketoe zijn wat kleiner dan de mannelijke. De Witkuif kaketoe kan zijn kuif plat dragen of recht omhoog, dit laatste gebeurd wanneer de kaketoe heel blij, opgewonden of boos is. Het opzetten van de kuif en het wijd uitzetten van de vleugels gebruiken ze ook om te imponeren.

Zoals u gelezen heeft, is de Witkuif kaketoe een veeleisende vogel. Hij leeft jarenlang en heeft goede huisvesting, aandacht en verzorging nodig. Doordat mensen hun kaketoe dit vaak niet kunnen bieden, komen ze in de Apenhof terecht.

Leven in de Apenhof

Boris kwam in de Apenhof begin jaren 80. In het begin leek hij op een geplukte kip maar langzaamaan begonnen zijn veren weer te groeien. Boris is een papegaai waaraan je snel merkt of hij het naar zijn zin heeft. Als hij toe is aan bv nieuwe kooiverrijking, of het niet naar zijn zin heeft in zijn verblijf  dan vinden de vrijwilligers van het ene op het andere moment veren die zijn afgebeten.

Zo kwam er een tijdje geleden een groter verblijf vrij en wij als vrijwilligers hadden bedacht dat het een mooi verblijf zou zijn voor de grote kuifkaketoe Boris. Zijn eigen verblijf was ruim genoeg maar dit verblijf is dubbel zo groot. De verzorgers verhuisde Boris samen met zijn kooiverrijking en de eerste 2 weken vermaakte hij zich prima. Na twee weken vonden we veren op de grond. Nu is dat wel vaker het geval maar deze veren bleken te zijn afgebeten en dus niet van de ruiperiode. Elke dag bleven wij veren vinden en na een paar weken zag Boris zijn verenpak er slecht uit. We besloten het oude verblijf weer in te richten zoals het was voor de verhuizing en brachten Boris – inclusief zijn speelgoed en kooiverrijking – terug naar zijn vorige verblijf. Het afbijten van zijn veren heeft hij daarna nog een kleine week gedaan en toen is het net zo plotseling gestopt als dat het begon. Boris houdt duidelijk niet van veranderingen en had het in zijn kleinere verblijf dus toch beter naar zijn zin.

Boris is dus dol op verrijking. Het maakt hem echt niet uit of je er een lekker hapje in verstop of dat je het hem zonder aanbied. Alles wat hij krijgt sloopt hij in een zeer rap tempo. Zelfs de aangesmeerde muren moeten het af en toe ontgelden. Met zijn scherpe snavel breekt hij stukjes cement af die de vrijwilligers dan terug vinden in zijn verblijf. Datzelfde geld voor zijn houten zitstokken. Hij maakt in een paar uur van dikke takken lucifersstokjes. Alle stukken houten en takken die overblijven van het op maat maken van zitstokken gaan naar het verblijf van Boris, zodat hij zich weer even kan vermaken. Als wij de houtsnippers er dan uit halen omdat het echt te veel rommel is zie je hem met zijn koppie schuin naar beneden kijken. Hij lijkt te denken ‘Wat maak jij me nou’. Hij is dol op “zijn troon” zoals de vrijwilligers zij half gesloopte broedblok noemen. Hij kan er pontificaal op zitten en wijs om zich heen kijken.

Boris is vooral een rustige vogel. Fluiten of praten hoor je nooit uit zijn snavel. Een van de weinige momenten dat Boris van zich laat horen is bij onraad en regen. Als er een luchtballon over de Apenhof vliegt is Boris de eerste die dat opmerkt en gaat dan luid schreeuwen om vervolgens snel naar zijn binnen verblijf te vertrekken. Dat zelfde schreeuwen doet hij tijdens een regenbui. Maar dan blijft hij als een van de weinige buiten zitten. Hij spreidt zijn vleugels wijduit en geniet volop.

De voeding die Boris in de Apenhof krijgt bestaat uit pellet, gemengd papegaaienvoer, noten, zaden, vers fruit en groenten. Boris lust eigenlijk het meeste wel. Vooral appel, wortel en mandarijn vindt hij heerlijk, maar het meeste blij wordt hij van SLOPEN!

Door Uw steun kunnen de vrijwilligers bij de Apenhof hun liefdevolle werk blijven uitvoeren. Mag Boris ook op uw liefde rekenen? Met een donatie kunt u ervoor zorgen dat de papegaaien de liefde krijgen die ze zo verdienen. Want alleen met hulp van mensen zoals u kunnen wij hen op blijven vangen.

U kunt met uw( eenmalige) donatie naar keuze overmaken op rekeningnummer NL 34 INGB 0003 6698 88  t.a.v. de Apenhof.

Ik wens u, ook namens de papegaaien, alle liefde toe! Hartelijk dank voor uw betrokkenheid.

In deze rubriek willen wij elke keer een of twee papegaaien in het zonnetje zetten en hem of haar aan u voorstellen.

Deze keer is dat onze Witvoorhoofdamazone Kiwi

Amazone Papegaaien in de Apenhof

Er zijn vele verschillende amazone soorten. In de Apenhof worden onder andere onderstaande soorten verzorgd:

1. Geelwangamazone
2. Blauwvoorhoofdamazone
3. Geelnekamazone
4. Geelvoorhoofdamazone
5. Witvoorhoofdamazone
6. Dubbele Geelkopamazone
7. Mülleramazone

Herkomst en uiterlijk

De papegaaien komen oorspronkelijk uit Midden en Zuid Amerika. Deze bestrijken een groot gebied rondom de Amazone in Zuid en Midden Amerika. De Amazone papegaai is te verdelen in zo’n 27 ondersoorten. Toch hebben ze één ding met elkaar gemeen en dat is hun overwegende groene kleur. Doordat alle amazones de groene kleur hebben, worden amazones vooral aan de kleur van hun voorhoofd, hoofd, schouders en buik herkend.

Kleuren die veel bij amazones voorkomen zijn geel, oranje, rood, blauw, paars en wit.

Ze worden 25-45 cm groot. Ze kunnen 70-75 jaar oud worden.

Huisvesting en voeding

Het belangrijkste doel van een amazone papegaai is: deel uitmaken van een familie en voedsel zoeken. Ze doen alles samen, van slapen tot eten. Een groep papegaaien bestaat uit meerdere paren. Hun natuurlijk voedsel bestaat zoals bij de meeste papegaaien uit zaden en vruchten. Verder eten zij delen van planten en ze pakken wel eens een insect (vooral tijdens de nestperiode). Amazones vinden het meestal erg fijn om te badderen.

Het zijn aantrekkelijke en vriendelijke vogels die iedereen willen laten zien hoe veel geluiden ze al hebben geleerd te imiteren en ze zijn absoluut niet verlegen. Hun imitatievermogen evenaart vaak zelfs dat van een Grijze Roodstaart.

Als huisdieren zijn de amazonen van Zuid en Midden Amerika eerst naar Los Angeles gebracht. Veel papegaaien zijn toen weer ontsnapt, omdat ze de tralies van hun kooien kapot hadden gekauwd. De kooien waren namelijk van hout gemaakt en met hun scherpe grote snavels kunnen ze dit gemakkelijk slopen. Deze vrijgekomen papegaaien hebben er 70-80 jaar rondgevlogen, samen met andere vrijgekomen soortgenootjes (van smokkelaars of door brand en eigenaren die hun papegaai lieten weg vliegen, omdat ze er niet meer voor wilde zorgen).

Niet geschikt als huisdier
Het zijn populaire huisdieren vanwege hun mooie, open en clownachtige persoonlijkheid en intelligentie. Ze hebben een geweldig geheugen en kunnen zich gebeurtenissen maanden- of jarenlang herinneren. Amazonen zijn energiek, speels, sociaal en vragen, zoals veel aandacht. Veel Amazonen zijn ‘karakters’ en hebben last van stemmingswisselingen. Hun stemmingen kunnen variëren van lief, lawaaierig, stil en naïef via hardnekkig tot jaloers, speels, agressief en irritant. Eigenaren die niet genoeg zorg bieden, worden vaak in de oren of vingers gebeten.

Dat is het moeilijkste aan de amazonepapegaaien, de eigenaren van de papegaaien moet werkelijk begrip hebben voor hun stemmingen en gedrag. De amazonen zijn zelden afstandelijk of verlegen. De meeste amazone papegaaien in de Apenhof zijn afkomstig van mensen die om één of ander reden niet meer voor de papegaai konden/ wilden zorgen. Vaak doordat er te weinig aandacht en zorg wordt besteed aan de papegaai kan hij vervelende eigenschappen krijgen. Zoals het schreeuwen (tijdens visite, telefoon gesprekken e.d.) en het rommel maken in en om hun kooi. Ook vergeten mensen vaak dat een papegaai 60 jaar of ouder kan worden. Enkele soorten zijn ernstig bedreigd, wat te danken is aan de voortdurende ontbossing en vernietiging van hun leefgebied. Mede hierdoor zijn de meeste amazone soorten beschermd.

Leven in de Apenhof 

Kiwi is het kleinste papegaaitje van alle amazones die in de Apenhof leven. Maar in zijn karakter en gedrag doet hij zeker niet onder voor de grote amazone varianten. Hij leeft al heel wat jaren in de Apenhof en heeft meerdere vriendjes gehad. Helaas had hij pech met zijn kamergenoten, de stokoude Pake overleed en eigenlijk hadden wij niet verwacht dat wij snel een vriendje voor hem zouden vinden binnen de Apenhof.  Maar hij heeft mazzel. Hij leeft nu gelukkig samen met Geelnekamazone Snotjong. En ondanks dat Snotjong een sterke eigen wil en pittig karakter heeft, hebben die twee het erg naar hun zin. Snotjong is al een oudere vogel waardoor hij niet zo snel meer is. Kiwi daarin tegen is vliegensvlug.

Omdat zij een verblijf hebben waarvan de tussen muur gedeeltelijk is verwijderd kan Kiwi lekker rustig zitten als Snotjong weer eens wil laten zien dat hij de baas is. Na mate de tijd verstrijkt zien we ze wel steeds vaker samen in 1 verblijf zitten. Ze worden nog wel in hun eigen verblijf gevoederd om te voorkomen dat er strijd ontstaat om het eten. En ondanks dat eten ze allebei uit hetzelfde bakje.

Kiwi is een vogel die erg op zichzelf is als het om contact met mensen gaat. Hij houdt er niet van dat de vrijwilligers in zijn verblijf komen om schoon te maken. Hij vliegt dan naar de andere kant, zover mogelijk weg. Het is dan ook lastig om een mooie foto van het te maken.

Kooi en voerverrijking kan hem niet bekoren. Wat hij heerlijk vindt is genieten van de volle zon. Zodra de eerste zonnestralen tevoorschijn komen is hij buiten te vinden. Maar zodra de zon verdwijnt of en 1 druppel regen valt gaat hij snel naar zijn binnenverblijf. Hij houdt echt niet van een nat verenpak.

Zoals alle papegaaien in de Apenhof krijgt Kiwi pellet, zaden, noten, groente en fruit te eten. Pellet is hij niet echt gek op, hij is vooral gek op appel en wortel. Snotjong is ook gek op appel, nu maar hopen dat deze liefde heel lang mag duren en zij samen nog heel wat appeltjes mogen delen.

Door Uw steun kunnen de vrijwilligers bij de Apenhof hun liefdevolle werk blijven uitvoeren. Mag Kiwie ook op uw liefde rekenen? Met een donatie kunt u ervoor zorgen dat de papegaaien de liefde krijgen die ze zo verdienen. Want alleen met hulp van mensen zoals u kunnen wij hen op blijven vangen.

U kunt met uw( eenmalige) donatie naar keuze overmaken op rekeningnummer NL 34 INGB 0003 6698 88  t.a.v. de Apenhof.

Ik wens u, ook namens de papegaaien, alle liefde toe! Hartelijk dank voor uw betrokkenheid.