Drinknippels

Je weet niet altijd van te voren wat soms een kleine verandering bij papegaaien teweeg kan brengen. Soms ben je er echt verbaast over. Materialen die in het ene verblijf niet bekeken worden lijken in een ander verblijf heel interessant te zijn. Grijze roodstaart Janssen is zo’n papegaai die je soms echt kan verbazen, maar ook Jazoe liet het de afgelopen periode weer zien wat een verandering kan doen met het gedrag van een papegaai.

We gaan even terug in de tijd. Jaren geleden heeft Dick drinknippels aangebracht in de verblijven zodat de apen die er toen in verbleven altijd vers drinkwater hadden. De apen dronken er nauwelijks uit maar speelde er zomers vooral mee. Toen er geen apen meer waren zijn de hokken verbouwd zodat ze geschikt werden voor de papegaaien, de drinknippels lieten wij toen zitten. De papegaaien en wij hadden er geen hinder van.

Doordat er papegaaien bij elkaar gewend moesten worden, moesten sommige verhuizen naar een ander verblijf. Zo ook Janssen. In zijn oude verblijf had hij ook een drinknippel maar deed er niets mee. Wel vond hij het heerlijk als zijn waterbak gevuld werd met een gieter om met zijn snavel onder de straal te drinken en er onderdoor te lopen. Maar hij dronk ook gewoon uit zijn waterbakje. Nu hij verhuisd is naar een ander verblijf, heeft hij de drinknippel ontdekt en speelt er heel veel mee. Je ziet hem genieten van zijn spel. De gieter is niet meer interessant en de plantenspuit moest hij sowieso al niets van hebben. Hij gaat nog altijd graag met zijn hele lijf in de waterbak zitten, maar spelen met de drinknippel vindt hij een leuk tijdverdrijf.

Grijze roodstaart Jazoe moest ook verhuizen. Hij had in zijn verblijf dikke touwen waar hij niets mee deed. In zijn nieuwe verblijf schommelt hij er vrolijk oplos. Waarom? Geen idee. Het is een zelfde soort touw, dus dat kan de reden eigenlijk niet zijn. Dat het verhuizen van een papegaai zoveel teweeg brengt kan ons soms echt verbazen. Helaas zijn de veranderingen niet altijd positief.

Er kwam een groter verblijf vrij en wij als vrijwilligers hadden bedacht dat het een mooi verblijf zou zijn voor de grote kuifkaketoe Boris. Zijn eigen verblijf was ruim genoeg maar dit verblijf is dubbel zo groot. De verzorgers verhuisde Boris samen met zijn kooiverrijking en de eerste 2 weken vermaakte hij zich prima. Na twee weken vonden we veren op de grond. Nu is dat wel vaker het geval maar deze veren bleken te zijn afgebeten. Elke dag bleven wij veren vinden en na een paar weken zag Boris er slecht uit. We besloten het oude verblijf weer in te richten zoals het was voor de verhuizing en brachten Boris – inclusief zijn speelgoed en kooiverrijking – terug naar zijn vorige verblijf. Het afbijten van zijn veren heeft hij daarna nog een kleine week gedaan en toen is het net zo plotseling gestopt als dat het begon. Inmiddels zit Boris alweer een paar maanden in zijn oude verblijf en ziet hij er weer veel beter uit. Boris houdt duidelijk niet van veranderingen.

Vrijwilligers van de Apenhof